تو مرا جان و جهاني

به نام خدا
بعد كلي وقت دوباره اومدم
راستش دلم تنگ شده براي احسان، بدون اون خوابم نميبره.
برام عجيبه كه توي اين مدت كم انقدر بهم وابسته و شبيه شديم انگار كه چند ساله با هميم. كيفيت اين زمان كم باعث شده كميت اندكش جبران بشه :))) رومم نميشه بهش بگم بياد پيشم، چون بلخره يه زندگي شخصي داريم هر كدوم. از عمد چند روز نميگم بياد كه پيش خونواده خودشم بمونه باهاشون معاشرت كنه، انسانهاي خوبين به خدا :)) خود من كه تو اين مدت بعد از عقد فقط يه بار ديدمشون البته :))

ايام جالبي رو سپري ميكنيم هر روزي كه كنار هميم يه جور خاصيه، يه كشف و شناخت جديد پيدا ميكنيم، راحت تر و صميمي تر ميشيم، هماهنگ تر ميشيم، دعوا كرديم و آشتي كرديم حتا كه خودش بسي شيرين بود. خيلي اين روزا رو دوست دارم

فكر ميكردم راندمان درسيم بعد از عقد پايين بياد، اما خدا رو شكر اصن اينجوري نشده. هردومون انرژي خيلي مضاعف پيدا كرديم براي كارامون. همين انرژي باعث شد پروپوزالم رو خيلي زود بدم و استادم خوشحال شه. مرحله بعدي تهيه پيش فاكتور موادمه كه بايد هفته ديگه تحويل بدم و براش كلي ذوق دارم :) حتا شب فاينال زبانم با اينكه احسان مريض شده بود و خونه ما مونده بود، خيلي خوب خوندم و نمره م عالي شد :) الان كاملا ذوق كردم، معلومه؟ :))
سه شنبه عروسي دختر داييم كه همانا soulmate من مي باشد است. عروسي توي رشت هست و اين ميشه تقريبا اولين مسافرت دوتايي من و احسان. يه شب هم رامسر ميمونيم و بعدش ميايم تهرون مامانم اينا روز قبل از ما ميرن و بعد از ما هم برميگردن. بنابراين كل مسئوليتم با خودمه كه حس جالبيه :) وااااي اصن ميخوام تو جاده خيار پوست بكنم بخوريم :)))))) فانتزيمه ها، فقط يكي دو تا بچه كم داريم!! خلاصه كه ايام به كام است، خدا رو هزاران، هزار بار شكر :) 

ازت ممنونم خدا، بخاطر اينكه بخشنده اي :) ❤️

کسی صدامو می‌شنوه؟

از ديده مرو كه ميرود نور..

نيست مرا جز تو دوا، اي تو دواي دل من :**